Een bloem of een knuffel neerleggen, een kaars opsteken, bijeen komen op een speciale plek;
rituelen zijn zo oud als de mens zelf. We staan samen stil bij gebeurtenissen die grote invloed op ons hebben.
Het overlijden van een dierbare of iemand die veel voor de wereld heeft betekend.
Maar ook als een familielid of vriend trouwt of als er een kind is geboren.
En dat doen we niet alleen op het moment zelf, maar ook in de jaren erna.
Hoe groter de gebeurtenis en hoe ronder het getal van het aantal jaren dat het geleden is,
hoe groter de viering. 50 jaar getrouwd, hoera! 75 jaar bevrijd van de Duitse bezetter;
150 jaar los uit de ketenen van de slavendrijvers.
We vertellen op zo’n dag verhalen, delen ervaringen, halen herinneringen op.
We laten elkaar merken: je staat niet alleen, wij herkennen dit en voelen het ook.
Hoe langer geleden, hoe minder mensen het nog zelf meemaakten en hoe belangrijker het wordt om verhalen door te geven en te bewaren voor de toekomst. Opdat we nooit vergeten.
Vieren en herdenken horen bij elkaar als het leven en de dood, als de dag en de nacht.
Alleen als je stilstaat bij de herinnering, bij de geschiedenis, weet je wat je viert.
Bezoek de andere werelden van de KinderKunstBiënnale, bekijk meer…!
